De inwoners van de nieuwe stad Auschwitz moesten worden voorzien van voedsel. Rondom Auschwitz II-Birkenau werd een agrarisch landgoed aangelegd van meer dan tweeduizend hectare. Het concept was net als de industrie hypermodern.

De productie was opgezet volgens de leer van de SS’er Walther Darré, wiens ideeën na de oorlog mee aan de basis zouden liggen van de industrialisatie van de Europese landbouw. In Auschwitz werd bio-industrie avant la lettre bedreven. Slavenarbeiders deden het werk. De uitvoerende instantie was de Deutsche Lebensmittel GmbH, een aan de SS gerelateerde onderneming. In kassen werd zaaigoed veredeld en er werd geëxperimenteerd met planten die rubber produceerden.

In Rajsko, Harmęże, Budy, Pławny en Babice, dorpjes in de buurt van Auschwitz II-Birkenau, zette men legbatterijen en varkens-, konijnen- en pluimveefokkerijen op. De ingedijkte vijvers bij Budy en Pławny, die tevens dienden als spaarbekkens voor overtollig water van het moerasachtige gebied, werden omvangrijke viskwekerijen.