Bekend is het aankomstperron of de Neue Rampe in Auschwitz II-Birkenau, dat pas in mei 1944 in gebruik werd genomen. Voordien was echter de Judenrampe tussen Auschwitz I en Auschwitz II-Birkenau de aankomstplek. Hier arriveerden ongeveer 800.000 mensen en vond de selectie plaats: fit voor werk óf naar de gaskamer. Toch kreeg dit perron geen museale betekenis. Het werd na 1945 in gebruik genomen als goederenstation.

In de geschiedschrijving wordt de Judenrampe veelal omschreven als een zijspoortje in het open veld. Dat is onjuist: de Judenrampe was het 500 meter lange laad- en losperron van Bahnhof West. De bouw van dit station met zijn 15 sporen startte eind 1941. De transporten arriveerden er meestal onaangekondigd. Er waren onderweg soms bombardementen en het vervoer van goederen en militairen kreeg voorrang. Op het rangeerterrein van Bahnhof West werden de wagons in de wacht gezet tot het laad- en losperron beschikbaar was. Er stonden lange rijen goederenwagons met daarin op elkaar gepropte mensen, zonder sanitaire voorzieningen, zonder eten en drinken, in de hitte of de vrieskou. Mensen huilden, schreeuwden en riepen om water. Door uitputting stierven baby’s, zieken en bejaarden. Bahnhof West was een inferno.

Het chemieconcern IG Farben besloot in 1941 een enorm fabriekscomplex te bouwen bij het stadje Auschwitz, buiten het bereik van de Engelse bommenwerpers. Voor de aanvoer van bouwmateriaal werd het goederenstation Bahnhof West aangelegd met een 500 meter lang perron (de Judenrampe). Naast Bahnhof West werden opslagplaatsen gebouwd voor goederen, de zogenaamde Kartoffelbarakken. In de omgeving organiseerde de SS bio-industrie. De gekweekte aardappelen werden opgeslagen in deze barakken voor transport.